Max Berg urodził się 17.04.1870 r. w Szczecinie. Studiował w latach 1889–1893 na Królewskiej Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu. 17 grudnia 1908 został wybrany przez wrocławską radę miejską na stanowisko miejskiego radcy budowlanego, zastępując na tym stanowisku Richarda Plüddemanna. Wybrano go również na drugą kadencję.
Max Berg jako architekt projektował budynki zgodnie z duchem modernizmu. Swoje projekty opierał na najnowszych materiałach budowlanych jakimi stały się: żelbet, konstrukcje szkieletowe i prefabrykowane elementy budowlane. Zrezygnował z historyzujących ozdób upraszczając fasadę i rezygnując z ozdób do minimum. Fascynowały go wysokość jako wymiar i wieżowce, które starał się planować na placach umieszczając tam funkcje biurowe.
Max Berg – urbanista proponował strefowanie miasta zgodnie z ich funkcjami. Promował model miasta podzielony na strefy mieszkalne, pracy (zakłady przemysłowe oraz centra biznesowe) oraz „miasto monumentalne” jako strefa dla dla instytucji kultury, administracji państwowej i innych budynków reprezentacyjnych.
Sztandarowym dziełem jest oczywiście Hala Stulecia, która została wpisana w 2006 r. na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Przegląd wrocławskich projektów Maxa Berga:
- 1910 r. Dom własny architekta. Jest to budynek, który powstał w 1876 r. a Berg zmienił na wzór angielskiego Landhausu, odwołując się do nowopoznanej architektury angielskiej i pierwszego miasto-ogrodu Letchwood.
- 1911 r. Budynek przy ul. Hoene-Wrońskiego13c powstał jako Miejski Szpital Dziecięcy, przy projekcie współpracował z Richardem Plüddemannem, Karlem Klimmem oraz Charlot Cabanis). Budowę wsparła para cesarska przekazując na ten cel 500 tyś. marek.
- 1911 – 1913 r. Hala Stulecia od początku była obiektem wyjątkowym. Żelbetowe łuki osiągały największą rozpiętość na świecie – większe rozmiary osiągały wówczas tylko nieliczne konstrukcje stalowe, a nakrywająca ją kopuła ma 67 m średnicy. Wokół centralnej hali zaprojektował jeszcze 56 innych pomieszczeń technicznych i wystawienniczych, a całość obliczona była na 10 tysięcy osób.
- 1912 r. Budynek łaźni powstał, w ramach zleceń Rady Miejskiej, dla poprawy warunków socjalnych i łączył wiele funkcji. Oprócz łaźni dla kobiet i mężczyzn mieścił tam również schronisko dla samotnych matek oraz urząd skarbowy.
- Szpital dla kobiet cierpiących na epilepsję zrealizowany w latach 1911-1912.
- 1921 r. Kaplica na Cmentarzu Osobowickim. Wyjątkowa i wnosząca nowe podejście do architektury, formę architektoniczną połączył z malarstwem i rzeźbą, a wykonane w jej wnętrzu freski i witraże były jednymi z pierwszych dzieł sztuki abstrakcyjnej we Wrocławiu
- Hala wystawowa w pobliżu Hali Stulecia. Budowa na planie prostokąta, charakteryzowały ją drewniane, paraboliczne wiązary podtrzymujące dach. Hala została zniszczona w czasie II WŚ. Obecnie w tym miejscu znajduje się Hala IASE.
- Dawniej budynek stacji redukcyjnej gazu (Gasregler) i jednocześnie domek mleczny (niem. Milchhauschen). Obecnie mieści się tu Cafe Berg.
- Elektrownie wodne przy moście Pomorskim. Wraz z przyległymi jazami i Śluzą Mieszczańską stanowią ważną część śródmiejskiego węzła wodnego Wrocławia. Przy projektowaniu udział wzięli Ludwig Moshamer i Richard Konwiarz.
Dzieła niezrealizowane.
Osobnym zbiorem są dzieła, które Max Berg stworzył, ale pozostały jedynie na papierze. Monumentalne wieżowce nierzadko i dzisiaj wydają się nie pasować do otoczenia, zbyt wielkie i przytłaczające bryły były pewną wizją nowoczesnego miasta. Marzenia o wieżowcach zatrzymał kryzys i zmiany personalne na stanowisku radcy miejskiego (1925 r.). Różnice zdań dotycząca rozwoju urbanistycznego miasta, były jedną z przyczyn z powodu której Berg opuścił swoje stanowisko przed końcem kadencji. Jako radca budowlany i sędzia konkursu urbanistycznego nie zaakceptował zwycięskiego projektu, co zostało szeroko skomentowane jako skandal. Po rezygnacji z urzędu nadal cieszył się uznaniem m.in. uczestniczył jako sędzia w konkursie na projekt budynku Kasy Miejskiej (Rynek 9-11). W uznaniu zasług w 1930 r. zorganizowano pierwszą wystawę prezentującą jego dorobek.
Zdjęcia pochodzą z https://polska-org.pl/