Pomimo toczącej się wojny do lutego 1945 r. miasto, które ogłoszono Festung Breslau, trwało w stanie prawie nienaruszonym. Oblężenie twierdzy rozpoczęło się 16.02 od zamknięcia pierścienia wokół Wrocławia przez wojska 1. Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej pod dowództwem Iwana Koniewa. Do kwietnia w ramach prowadzonych walk zniszczone zostało przedmieście południowe i zachodnie. Dopiero naloty Rosjan podczas Wielkiej Nocy 10 kwietnia zrujnowały historyczne centrum Wrocławia.
Proboszcz parafii św. Maurycego, który w Poniedziałek Wielkanocny późnym popołudniem starał się wydostać z płonącej okolicy ul. Traugutta w stronę mostu Grunwaldzkiego tak opisuje to w swoich wspomnieniach:
„Z Kaiserbrücke rozpościerał się przed nami nieopisanie smutny widok płonącego Wrocławia, niezapomniana panorama grozy. Płonęły więc dzielnice po obu stronach Odry, po prawej stronie Odry od Kaiserbrücke po Gneisenauplatz (pl. Bema) aż do Sternstrasse ( Sienkiewicza), po lewej stronie Odry od Weidendamm (Na Grobli), Klosterstrasse w dół, Ohlauerstrasse poprzez gmach Poczty Głównej, Altbüsserstrasse ( Pokutnicza) i Neumarkt aż po Sandinsel (Wyspę Piaskową). Płomienie buchały z wież kościoła katedralnego; dach Katedry był jednym morzem płomieni; płonął kościół Św. Michała, kościół Na Piasku, Św. Wincentego, św. Wojciecha, Św. Maurycego, Św. Bernarda, Św. Krzysztofa i wszystkie ciągi ulic między tymi kościołami, przede wszystkim zaś Biblioteka Uniwersytecka. Niesamowity i ponury był obraz płonącego Wrocławia wieczorem w Poniedziałek Wielkanocny i w nocy, obraz zagłady najpiękniejszej części tego ładnego miasta. Ciemne, zachmurzone niebo płonęło czerwienią.”
Paul Peikert ” Kronika dni oblężenia. Wrocław 22.01-06.05 1945 wyd. Ossolineum
Zdjęcia pochodzą ze strony: https://polska-org.pl/